It's as if the mind became self aware one day and thought the heart is lesser due to not being so evolved, complex and weaker. So much little did it know that even the smallest hair, one simple hair, holds the whole information in order to rebuilt the whole man. Including it self. The mind.
I'd like to close my eyes and go numb
But there's a cold wind coming from
The top of the highest high rise today
Its not a breeze cuz it blows hard
Yes and it wants me to discard the
The humanity I know, watched the warmth blow away
So don't let the world bring you down
Not everyone here is that fucked up and cold
Remember why you came and while you're alive
Experience the warmth before you grow old
So do you think I should adhere
To that pressing new frontier
And leave in my wake, a trail of fear
Should I hold my head up high
And throw a wrench and spokes by
I'm leaving the air behind me clear
So don't let the world bring you down
Not everyone here is that fucked up and cold
Remember why you came and while you're alive
Experience the warmth before you grow old
So don't let the world bring you down
Not everyone here is that fucked up and cold
Remember why you came and while you're alive
Experience the warmth before you grow old
Before you grow old
Incubus - The Warmth
Because I always feel like running
Not away, because there is no such place
Because, if there was I would have found it by now
Because it's easier to run,
Easier than staying and finding out you're the only one...who didn't run
Because running will be the way your life and mine will be described
As in "the long run"
Or as in having given someone a "run for his money"
Or as in "running out of time"
Because running makes me look like everyone else, though I hope there will ever be cause for that
[ From: http://www.metrolyrics.com/running-lyrics-gil-scottheron.html ]
Because I will be running in the other direction, not running for cover
Because if I knew where cover was, I would stay there and never have to run for it
Not running for my life, because I have to be running for something of more value to be running and not in fear
Because the thing I fear cannot be escaped, eluded, avoided, hidden from, protected from, gotten away from,
Not without showing the fear as I see it now
Because closer, clearer, no sir, nearer
Because of you and because of that nice
That you quietly, quickly be causing
And because you're going to see me run soon and because you're going to know why I'm running then
You'll know then
Because I'm not going to tell you now
Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία των αγανακτισμένων, εξοργισμένων ή άλλων πολιτών, εξακολουθούν να φαντασιώνονται μία εκ του ασφαλούς αντίδραση, μία εξέγερση και μία επανάσταση, την οποία θα προκαλέσει ένας απροσδιόριστος «από μηχανής Θεός» - ο οποίος θα τους επιτρέψει να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο ότι η εποχή των Θεών, όπως και των χαρισματικών ηγετών, έχει προ πολλού παρέλθει;
Δεν γνωρίζουμε ότι έχουν θυσιαστεί ήδη στο βωμό της αποφυγής της χρεοκοπίας περί τα 30 δις € ιδιωτική περιουσία(συνολικοί νέοι φόροι και μειώσεις μισθών στα νοικοκυριά), 300 δις € χρηματιστηριακή αξία, 200 δις € από την πτώση των τιμών των ακινήτων κοκ., χωρίς να μειώνεται το δημόσιο χρέος αλλά, αντίθετα, να αυξάνεται ως ποσοστό επί ενός ΑΕΠ, το οποίο συνεχώς συρρικνώνεται;
Δεν απειλείται να λεηλατηθεί η περιουσία του κράτους από τους διάφορους ξένους εισβολείς, οι οποίοι θα ζητήσουν εγγυήσεις κατά πολύ μεγαλύτερες, από το 50% του χρέους που θα διαγράψουν - μειώνοντας δραστικά την αξία της δημόσιας περιουσίας (εθνικής κυριαρχίας) που θα τους παραχωρηθεί; Δεν βλέπουμε ότι η Ελλάδα οδηγείται στο δρόμο της υποδούλωσης σε νέους αποικιοκράτες;
Δεν κατανοούμε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν από τη διαγραφή, οι τράπεζες επίσης, οι συντάξεις θα εξαϋλωθούν, η δημόσια υγεία θα καταργηθεί, η παιδεία θα ιδιωτικοποιηθεί, το νερό, το ρεύμα και τα καύσιμα θα γίνουν είδη πολυτελείας, πολλά τρόφιμα θα «φυλακιστούν» σε θωρακισμένα σουπερμάρκετ, ενώ η ανεργία θα καταστρέψει ότι τελικά απομείνει;
Για ποιο λόγο, παρά την ανελέητη, ολομέτωπη και κλιμακούμενη επίθεση του νεοφιλελεύθερου «καθεστώτος», η συντριπτική πλειοψηφία των «αγανακτισμένων και εξοργισμένων πολιτών», εξακολουθεί να μην αντιδράει δυναμικά και συνεχίζει να σκύβει με δουλοπρέπεια το κεφάλι; Με ποιους τρόπους θα μπορούσε ν’ αντιμετωπιστεί αλήθεια η επίθεση αυτή αποτελεσματικά, ενδεχομένως με την προοπτική της πλήρους ανατροπής του «σαθρού» καθεστώτος και την εκδίωξη της Τρόικας-υπηρέτη των τοκογλύφων;
Εδώ πρέπει να διευκρινίσω ότι, δε διαθέτω εξειδικευμένες γνώσεις ψυχολογίας, έτσι ώστε να επεκταθώ σε εκτενείς ανθρωπολογικές αναλύσεις. Διάφοροι ειδικοί άλλωστε έχουν επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι, η οικονομική εξαθλίωση, η ανεργία, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον και η κατάρρευση της εικόνας του εαυτού (ποιος είμαι; τι κάνω; πού βρίσκομαι σε σχέση με τους άλλους;), οδηγούν αναπόφευκτα σε κατάθλιψη, σε νευρώσεις, σε παθητικότητα και σε αδυναμία αντίδρασης.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, δεν διαπιστώνουμε μόνο κατάθλιψη και ηττοπάθεια – αλλά, επίσης, ένα πρωτοφανές φαινόμενο μαζικής «αποχαύνωσης», άρνησης της πραγματικότητας, δημιουργίας ψευδαισθήσεων και, πιθανότατα, «άκρατου μαζοχισμού».
Είναι απορίας άξιο το πώς εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ανέχονται υπομονετικά ένα καθεστώς «ακραιφνώς απολυταρχικό» - το οποίο τους οδηγεί με μαθηματική σιγουριά στην απόλυτη εξαθλίωση. Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι, «κάτι» θα αλλάξει - με τρόπο μαγικό και χωρίς εκείνοι να πάρουν κανένα ρίσκο. Θεωρούν με αφέλεια πως, εάν η σημερινή κυβέρνηση καταρρεύσει (ως διά μαγείας), τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο!
Επιπλέον, αρκετοί έως πολλοί τρέφουν ακόμα την αυταπάτη ότι, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, στη ΔΕΘ και όπου αλλού,αποτελούν από μόνες τους ένα ισχυρό μέσο πίεσης - ότι μέσω αυτών οι όποιοι κυβερνώντες, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, θα τρομοκρατηθούν και θα σηκωθούν να φύγουν, επειδή ντρέπονται για όλα όσα έχουν κάνει.
Με απλά λόγια, πιστεύουν ότι θα ντραπούν αυτοί που παρέδωσαν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και στους Γερμανούς, αυτοί που ψήφισαν το εγκληματικό μεσοπρόθεσμο την 29η Ιουνίου - ενώ το κέντρο της Αθήνας κατακλυζόταν από χιλιάδες διαδηλωτές, νέους, ηλικιωμένους και παιδιά, τους οποίους το «σύστημα» χτυπούσε αδιακρίτως, με δολοφονικές προθέσεις.
Θα αλλάξουν τακτική αλήθεια ως δια μαγείας και θα ντραπούν αυτοί που απολύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους καθημερινά, αυτοί που συνεχίζουν να επιβάλλουν ολοένα και σκληρότερα φοροεισπρακτικά μέτρα, αυτοί που διαλύουν την Παιδεία και την Υγεία, αυτοί που ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία, αυτοί που υπερασπίζονται τα συμφέροντα του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, χασκογελώντας καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα, αντί να κάνουν τη δουλειά τους; Θα αλλάξουν τακτική αυτοί που υπεξαίρεσαν την ψήφο των συμπατριωτών τους, εκτελώντας εντολές και υποσχόμενοι ότι λεφτά υπάρχουν;
Συνεχίζοντας το περίεργο είναι ότι, μέχρι πρόσφατα (ειδικά μέχρι τον Δεκέμβρη του 2008) οι συζητήσεις και οι θέσεις σχετικά με το κράτος καταστολής, με την παθογένεια του κερδοσκοπικού κεφαλαίου καθώς επίσης με τις αδηφάγες βλέψεις του καπιταλισμού, αποτελούσαν, σε μεγάλο βαθμό, σχεδόν «αποκλειστικότητα» του «εναλλακτικού» πολιτικού χώρου.
Δηλαδή, η πλειοψηφία των σημερινών αγανακτισμένων πολιτών αντιμετώπιζε όλα τα παραπάνω ως «γραφικά» και υπερβολικά, ως εμμονές ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου – ο οποίος, κατά τους ίδιους, ζούσε μάλλον εκτός πραγματικότητας.Έννοιες όπως η άμεση δημοκρατία, η αυτοοργάνωση, η αυτοδιάθεση, η αλληλεγγύη και πολλές άλλες, ακούγονταν μάλλον εξωτικές και ουτοπικές - στα πλαίσια μιας κοινωνίας «ατομιστών», η οποία ονειρευόταν την καταξίωση και την καριέρα, ενώ«φαντασιωνόταν» παράλληλα ένα λαμπρό μέλλον (American dream), στολισμένο με «χλιδάτα» σπίτια, αυτοκίνητα και ακριβά ρούχα.
Όμως παρά το γεγονός ότι, έννοιες όπως οι παραπάνω δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως τόσο «εξωτικές», φαίνεται ότι οι φαντασιώσεις περί λαμπρού μέλλοντος είναι αρκετά ισχυρές, αφού αντιστέκονται στην ίδια την πραγματικότητα. Σε αυτά τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν (από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι σήμερα), η αδιαμφισβήτητη και προκλητική σαθρότητα του συστήματος, σε όλες της τις εκφάνσεις, δεν ήταν αρκετή για να ξυπνήσει μια και καλή τους «ωραίους κοιμωμένους» του καπιταλισμού.
Σε αυτά τα τρία χρόνια δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ένα 15χρονο παιδί, ενώ ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του μόλις αποφυλακίστηκε. Σε αυτά τα τρία χρόνια «δολοφονούμαστε» καθημερινά και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη εξαθλίωση - ενώ οι δολοφόνοι μας κυκλοφορούν ελεύθεροι ή «αποφυλακίζονται», με «αποθρασυσμένες» και γελοίες αιτιάσεις. Σε αυτά τα τρία χρόνια, χιλιάδες δηλώσεις και υποσχέσεις των κυβερνώντων έχουν διαψευστεί, δεκάδες σκάνδαλα έχουν συγκαλυφτεί, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι φυτοζωούν, αφού δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Εκτός αυτού, δεκάδες χιλιάδες στοιχεία (έγγραφα, φωτογραφίες και βίντεο), τα οποία αποδεικνύουν τη σαθρότητα του συστήματος, έχουν δει το φως της δημοσιότητας ή/και τις εξεταστικές της «Βουλής των Ελλήνων»! Όμως, ακόμα και μετά από τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων το σύστημα δείχνει όλο και πιο καθαρά τις προθέσεις του, ο «λαός» αδυνατεί ή δε θέλει να πιστέψει την αλήθεια.
Λυπάμαι για τη διατύπωση, αλλά δεδομένων όλων όσων έχουν συμβεί, ειδικά από τον Μάιο και μετά, πόσο ανόητος πρέπει να είναι κανείς για να πιστεύει ότι, ένα κάλεσμα στο Σύνταγμα από μόνο του θα ανατρέψει την παρούσα κατάσταση; Πόσο ανόητος πρέπει να είναι για να θεωρεί ότι, εάν απλά και μόνο βγει στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί, κάτι θ’ αλλάξει;
Δηλαδή, πόσα τερατώδη νομοσχέδια, ρυθμίσεις και μέτρα πρέπει ακόμη να υπερψηφιστούν, χωρίς καμία αντίδραση;Πόσους νόμους πρέπει να καταπατήσουν οι κυβερνώντες, χωρίς καμία τιμωρία; Πόσο περισσότερο πρέπει να εξαθλιωθούμε, για να καταλάβουμε ότι πλέον οι συγκεντρώσεις, οι διαμαρτυρίες, οι «ακτιβισμοί» και οι συγκρούσεις στο δρόμο, δεν αρκούν για να αλλάξει κάτι;
Πόσο ανόητοι είμαστε αλήθεια για να μας πείθουν ότι βγήκαν 600 δις € από Έλληνες στις ελβετικές τράπεζες, όταν οι καταθέσεις μειώθηκαν μόλις κατά 20 δις €; Αυτοί που δήθεν έβγαλαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό, φύλαγαν 600 δις € κάτω από τα μαξιλάρια τους; Πόσο ανόητοι είμαστε για να μην καταλαβαίνουμε ότι, εκείνοι οι δημοσιογράφοι που βγάζουν ξαφνικά σκάνδαλα του ΟΠΑΠ ή των άλλων «φιλέτων» του δημοσίου μας, εκτελούν απλά «συμβόλαια» των επίδοξων κατακτητών ;
Δεν είναι γνωστή η μέθοδος του διασυρμού της μίας κοινωνικής ομάδας στα μάτια της άλλης, με τη βοήθεια των δικαστών-ρεπόρτερ, οι οποίοι καταδικάζουν όλους όσους τολμούν να απεργήσουν ή να εξεγερθούν; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι, οι πρωταθλητές της φοροδιαφυγής, τους οποίους ξαφνικά μας ανακοινώνουν, εξυπηρετούν μόνο και μόνο την επιβολή νέων φόρων, καθώς επίσης τον εγκληματικό διασυρμό της Ελλάδας στα διεθνή ΜΜΕ και την υποταγή της στην Τρόικα;
Συνεχίζοντας, πέραν από την προαναφερθείσα άρνηση της πραγματικότητας, εξίσου ενδιαφέρον είναι άλλο ένα φαινόμενο:αυτό του «επαναστάτη» των κοινωνικών δικτύων. Αυτή την στιγμή υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι, μέσω τουFacebook, του Twitter ή των άλλων τεχνολογικών δικτύων, βρίζουν αδιαλείπτως την κυβέρνηση - ενώ αναφέρονται σε μία επανάσταση, η οποία θα έρθει από μόνη της.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ξυπνούν κάθε πρωί, πηγαίνουν στη δουλίτσα τους κανονικά, βρίζουν τους πάντες από τον υπολογιστή του γραφείου τους, ενώ το απόγευμα μπορεί να κάνουν τη βόλτα τους στο Σύνταγμα (αν έχει κάλεσμα και καλό καιρό, φυσικά όχι στις καλοκαιρινές διακοπές, αφού προηγούνται τα μπάνια), για να «αντισταθούν» και να «διαμαρτυρηθούν».
Τους τελευταίους μήνες έχω λάβει μέρος σε πάρα πολλές διαμαρτυρίες και αποκλεισμούς, ενώ αρκετές από αυτές τις «επαναστατικές δράσεις» ανακοινώνονται και δημοσιοποιούνται. Το αποτέλεσμα; Οι ίδιοι και οι ίδιοι συναντιόμαστε στα ίδια μέρη, χαιρετιόμαστε και ανταλλάσσουμε προβληματισμούς ή απόψεις. Γύρω μας περνούν εκατοντάδες «εξοργισμένοι» άνθρωποι, οι οποίοι «τουϊτάρουν» και «μπλογκάρουν» καθημερινά την επανάσταση - ενώ όχι απλά δεν σταματούν για να δείξουν την αλληλεγγύη τους, αλλά πολλές φορές μας επιτίθενται γιατί τους στερούμε το δικαίωμα στην κατανάλωση ή διαταράσσουμε τη νιρβάνα τους.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, οι περισσότεροι εξακολουθούν να αναμασούν «το θρίλερ του χρέους», καθώς επίσης τον μάλλον ακατάσχετο βερμπαλισμό των «αντιμνημονιακών κομμάτων»: Θα διαγραφεί το χρέος; Θα αναδιαρθρωθεί το χρέος; Θα χρεοκοπήσουμε επιλεκτικά, ανεξέλεγκτα ή μήπως ελεγχόμενα; Θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή; Ευρωομόλογα, CDS,spreads…..παρά το ότι μόνο το 1% του πληθυσμού καταλαβαίνει τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι όροι.
Δεν πειράζει όμως αν δεν καταλαβαίνουμε όλοι. Ευτυχώς για εμάς, έχει «αναδυθεί» από το πουθενά το star system των «οικονομολογούντων» στα τηλεοπτικά παράθυρα, οι οποίοι τα καταλαβαίνουν όλα και γνωρίζουν ακριβώς τις λύσεις – το σωστό! Όλοι περιμένουν το «φωτεινό παντογνώστη» (κατά προτίμηση οικονομολόγο), ο οποίος θα τους πει την αλήθεια και θα προτείνει τη σωστή λύση - άσχετα αν καταλαβαίνουν ελάχιστα από αυτά που τους λέει.
Κατά την άποψη μου λοιπόν, η σιωπή των «αμνών», πριν από τη σφαγή τους, δεν έχει να κάνει απλά με την κατάθλιψη και τις συνέπειές της. Πρωτίστως οφείλεται σε έναν βαθιά ριζωμένο ατομικισμό, τον οποίο το σύστημα καλλιέργησε (με επιτυχία προφανώς), επί σειρά δεκαετιών.
Ακόμα και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, ο «νομοταγής Έλληνας πολίτης» δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν μπορεί να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό. Όμως, η ένωση και η συλλογικότητα προϋποθέτουν, έστω σε ένα βαθμό, το συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου, ως άξιου σεβασμού - δεδομένο που προσκρούει δυστυχώς στην κλασική ελληνική έκφραση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Ο ατομικισμός είναι επίσης αλληλένδετος με μία πρωτοφανή έλλειψη παιδείας, καθώς επίσης με μία συλλογική αυταπάτη/ουτοπία. Και σε αυτό το κομμάτι έκανε πολύ καλή δουλειά το σύστημα, μέσω του ατελέστατου εκπαιδευτικού συστήματος -όπως επίσης μέσω των «συστημικών» ΜΜΕ, τα οποία επί δεκαετίες έτρεφαν τους θεατές, τους ακροατές και τους αναγνώστες με σκουπίδια (τώρα τελευταία και με τούρκικες σαπουνόπερες από κάποια κανάλια, τα οποία φαίνεται πως θαυμάζουν τον αθάνατο οθωμανικό πολιτισμό). Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν στρατιές «λοβοτομημένων» οι οποίοι, μετά από μία τελική πλύση εγκεφάλου, απλά αναπαράγουν άθλια στερεότυπα και σαθρά πρότυπα - ενώ είναι ανίκανοι για συνδυαστική σκέψη και για απλή λογική.
Τέλος, άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό - όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το «ηρωικό Ελληνικό έθνος» προτιμά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά (επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του).
Δυστυχώς, εάν η κατάσταση αυτή συνεχίσει, η επανάσταση (για την οποία μιλάμε πολύ και κάνουμε ελάχιστα) θα παραμείνει «όνειρο θερινής νυκτός». Ακόμα χειρότερα, εάν όντως συμβεί, αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είμαστε τόσο εξαθλιωμένοι, ώστε να αποτελέσουμε «έρμαιο» της όποιας ηγετικής ομάδας εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Κατά την άποψη μου, με πιθανότητες 99%, αυτή η ομάδα των πεφωτισμένων θα αποτελείται από τους χειρότερους δικτάτορες-καπιταλιστές στην ανθρώπινη Ιστορία.
Ολοκληρώνοντας, μόνο εάν παραλύσει ο μηχανισμός που συντηρεί αυτό το σύστημα, το σύστημα θα καταρρεύσει. Ο μηχανισμός όμως αυτός δεν παραλύει μόνο με συγκεντρώσεις και με πορείες. Εμείς οι ίδιοι τον συντηρούμε: με το να πληρώνουμε αυτά που μας επιβάλλει, με το να πηγαίνουμε υπάκουα στη δουλειά μας, με το να μη φέρνουμε αντιρρήσεις, με το να φοβόμαστε τον ίσκιο μας και με το να μην βλέπουμε τίποτα άλλο, πέρα απ’ την μίζερη ζωούλα μας και τον μικρόκοσμό μας.
Για να το πω απλά, εάν παραλύσουμε τον μηχανισμό που παράγει χρήματα και διεφθαρμένα κόμματα ή πολιτικούς, τότε αυτό το σαθρό σύστημα θα καταρρεύσει - αφού αυτό εξαρτάται από εμάς και όχι εμείς από αυτό.
Σε αυτή τη θέση βέβαια ο κλασικός αντίλογος των υπερασπιστών της υποτέλειας είναι ότι, θα κυριαρχήσει το χάος και η αναρχία. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ζούμε «κατ’ επίφαση εν τάξει» - εκτός εάν «τάξη» θεωρείται να μην ξέρεις τι φόρους θα σου επιβάλλουν την επόμενη εβδομάδα, αν θα έχεις δουλειά αύριο ή όχι, αν θα μπορείς να πληρώσεις φάρμακα, αν πρέπει να μεταναστεύσεις για να επιβιώσεις, αν τα νοσοκομεία θα έχουν γάζες, αν τα σχολεία θα συνεχίσουν να λειτουργούν και αν τα παιδιά σου θα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Ίσως πρέπει λοιπόν να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας - όχι όμως για να την παραδώσουμε ξανά σε κάποιον άλλον…….
Βασίλης Βιλιάρδος
Αθήνα, 10. Οκτωβρίου 2011
viliardos@kbanalysis.com
I will sneak myself into your pocket
Invisible, do what you want, do what you want
I will sink and I will disappear
I will slip into the groove and cut me up and cut me up
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now i'll set you free
I'll set you free
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now i'll set you free
I'll set you free
Slowly we unfold
Ss lotus flowers
'Cuz all I want is the moon upon a stick
Sust to see what if
Sust to see what it is
I can't kick the habit
Just to feed your fast ballooning head
Listen to your heart
We will sink and be quiet as mice
While the cat is away and do what we want
Do what we want
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now I set you free
I set you free
Cause all I want is the moon upon a stick
Just to see what if
Just to see what it is
Take the lotus flowers into my room
Slowly we unfold
As lotus flowers
All I want is the moon upon a stick
Dance around a pit
The darkness is beneath
I can't kick the habit
Just to feed my fast ballooning head
Listen to your hearti will sneak myself into your pocket
Invisible, do what you want, do what you want
I will sink and I will disappear
I will slip into the groove and cut me up and cut me up
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now i'll set you free
I'll set you free
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now i'll set you free
I'll set you free
Slowly we unfold
As lotus flowers
'cause all I want is the moon upon a stick
Just to see what if
Just to see what it is
I can't kick the habit
Just to feed your fast ballooning head
Listen to your heart
We will sink and be quiet as mice
While the cat is away and do what we want
Do what we want
There's an empty space inside my heart
Where the wings take root
So now I set you free
I set you free
Cause all I want is the moon upon a stick
Just to see what if
Just to see what it is
Take the lotus flowers into my room
Slowly we unfold
As lotus flowers
All I want is the moon upon a stick
Dance around a pit
The darkness is beneath
I can't kick the habit
Just to feed my fast ballooning head
Listen to your heart
Μ'αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δε με αγριοκοιτάζει αλλά γαμιέται στα γέλια.¨Ασε που έδιωξε κανα δυο που δε μου άρεσε η μούρη τους
Μ'αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον,γιατί θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξωτερικό.¨Ασε που όλο και κάτι θα στέλνουν τις γιορτές.
Μ'αρεσει που ακρίβηνε η βενζίνη και είναι απλησίαστη ,και κουνάω λιγότερο το αμάξι γιατί αυτό σημαίνει ότι θα το έχω για περισσότερα χρόνια,κάνω καλό στην καρδιά μου και είμαι και πολύ μούρη όταν προτείνω σε φίλους να πάμε τσάρκα με το αμάξι στην εθνική.Ασε που όταν πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι τσοντάρουν πια όλοι για βενζίνη ενώ παλιά κάναν τον κινέζο.
Μαρέσει που τα καφενεία έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά.Πλέον πας για ουζάκι και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον.
Μαρέσει που οι σερβιτόροι άρχισαν να λένε πάλι ευχαριστώ όσα λίγα και να είναι τα τιπς και αν τους δώσουν.
Επιπλέον για τις γκόμενες ,είσαι σίγουρος πια 100% ότι δε σε θέλει για τα λεφτά σου.
Μ'αρέσει που ο κουλουρτζής έξω από τα μπουζούκια έχει πιο πολύ δουλειά από τη λουλουδού μέσα στα μπουζουκια.
Μ'αρέσει ο καφές που κερδίζω στο τάβλι με φιλαράκια αποτελεί το 2%του μισθού μου που σημαίνει ότι σε 50 παρτίδες έχω βγάλει ένα μισθό.
Μ'αρέσει που θα κόψουν τα επιδόματα.Δεν άντεχα να περιμένω σε ουρές όρθιος.
Μ'αρέσει που το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, γιατί σε όλους μας έλειπε λίγο πολύ η περιπέτεια στη ζωή μας.
Μ'αρέσει που μπορώ να έχω κατάθλιψη ελεύθερα.Παλιά μου τα είχαν πρήξει όλοι'Τι σου λείπει ρε μαλάκα?Τη δουλειά σου την έχεις,το αμαξάκι σου,τι άλλο θες?'
Μ'αρέσει που στο σούπερ μάρκετ σπάνια περιμένεις πια τον μπροστά να χτυπήσει 2 καρότσια ψώνια,και αν πέσεις σε τέτοιον,του λες να σε καλέσει και σένα στο πάρτυ.Μ'αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμιεύαν τόσα χρόνια ,να χάνουν τα λεφτά τους,γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χάλαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από 'σπάταλος' έγινα 'προνοητικός'γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.Μ'αρέσει που γίνονται πιο πολλοί πολιτικοί γάμοι, γιατί σε αυτούς τουλάχιστον δε χρεώνουν για τους πολυέλαιους.
Μ'αρέσει που την έχουν δει ξαφνικά όλοι οικολόγοι, και καλά ότι κάνουν οικονομία γιατί προστατεύουν το περιβάλλον.
Μ'αρέσει που λένε ότι θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, γιατί επιτέλους θα ξοδέψω τις δραχμές που είχα φυλάξει για ενθύμιο και μου έσπαγαν τα νεύρα όταν δεν είχα μία και υπολόγιζα ότι αντιστοιχούν σε 60-70 ευρώ αλλά δεν τις άλλαζε πια η τράπεζα.
Μ'αρέσει που αν πω ότι δουλέυω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν 'Ρε τον τεμπέλη'..
Μ'αρέσει που θα έχω και γω μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας,όπως εμείς ακούγαμε για χούντα και 2ο παγκόσμιο.Αλλιώς θα με πέρναγαν για πολύ φλώρο..
This is where we go to find our own.
Travel for light years all alone.
This is where we go to find our own,
and catch a view from the inside
Η Καίτη Στατηρά καταγράφει τον προβληματισμό της για το πώς γίνεται η διαχείριση της φυσικής κληρονομιάς του τόπου μας. Σημείο αναφοράς της το δάσος της Τύμφης, ένα δάσος στο οποίο, όπως σημειώνει, άρχισε να αλλάζει προς το χειρότερο με ευθύνη του δασαρχείου.
Σ' αυτόν τον τόπο δεν γίνεται όποιος αγαπάει τη φύση να κοιμάται του καλού καιρού. Θα ήταν τουλάχιστον αφέλεια. Στη ζωή μας έχουμε καταγράψει πάρα πολλές ωραίες και βαρύγδουπες λέξεις από επιφανείς ανθρώπους. Με καθεμία από αυτές κάτι βάζουν σκοπό να πάρουνε αυτοί οι επιφανείς από εμάς, πίσω από τη λέξη που υπόσχεται να ομορφήνει την ζωή κρύβεται η αποκοίμηση, η χειραγώγηση, η εξαγορά, η απληστία του άρπαγα, η κερδοσκοπία. Έτσι η «διαχείριση δασών» μεταφράζεται εκμετάλλευση της φύσης για κέρδη, «ανάπλαση» εξανθρώπιση, εξημέρωση ή αστικοποίηση της φύσης, «δασικοί δρόμοι» ρημαδιό στη χλωρίδα και την πανίδα εκτός κι αν είναι για πυρασφάλεια. Όταν μου λένε «για το καλό σου» ή «για το καλό της φύσης», κάτι θέλουν να πάρουν.
Τα τελευταία χρόνια τόβλεπα νάρχεται. Εκατοντάδες κομμένα πεύκα και έλατα στον δρόμο του δήμου Τύμφης. Αιωνόβια. Περήφανα. Κατά συστάδες έφαγαν χώμα. Πυροπροστασία; Το εύφλεκτο υλικό από τα ξεκλαρίσματα και τις χιλιάδες των κουκουναριών, το debris, που πετάχτηκε στις πλαγιές, μαρτυράει το αντίθετο, και το καλοκαίρι του 2008 ήμασταν τυχεροί που δεν πήραμε φωτιά. Ακόμα συνεχίζεται η κοπή των δέντρων που πλαισιώνουν τον δρόμο μέχρι Λάιστα και Ηλιοχώρι. Ακάθεκτα. Μπήκαν στα φυλλοβόλα. Κάτω οι πανύψηλες χρυσοχάλκινες οξυές, κάτω οι πορφυροί ξεροπλάτανοι. Αδιάκριτα. Αψυχολόγητα. Απογυμνώνονται οι ρεματιές από τα στολίδια τους, το δάσος οπισθοχωρεί, ανοίγεται ο δρόμος! Πρώτη φορά βλέπω τέτοια απροκάλυπτη αλαζονεία του ανθρώπου, τέτοια περιφρόνηση της φύσης. Το φθινόπωρο κανένας πίνακας, κανένα ποίημα δεν μπορεί να περιγράψει την πανδαισία των χρωμάτων στην Τύμφη. Tα δάση μας με τα αγριοπλατάνια pseudoplatanus είναι τα μοναδικά στην Ελλάδα και είναι αυτά που κάνουν το Ζαγόρι ξεχωριστό. Tα φυλλοβόλα είναι φυσικοί πυροσβέστες. Απορώ, γιατί θα πρέπει να φέρνουμε την πόλη μας στο δάσος κι όχι τα δέντρα στην πόλη; Τι είδος ανθρώπου θα το εκτιμήσει αυτό;
Ένα άλλο θέμα για το οποίο υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι είναι οι δασικοί δρόμοι που υπάρχουν και στα τελευταία προπύργια της άγριας φύσης για να βγάζουν ξυλεία. Έτσι μπήκαν στο παρθένο οξυόδασος με τα μοναδικά αιώνια χιόνια και τις παγετωνικές λιμνούλες, ξύλευσαν το 2007, πήγαν ένα βήμα πιο πάνω και ξαναξύλευσαν το 2009 με εν μέρει επικαλυπτόμενη υλοτομία.
Αν νοιαζόταν να κοιτάξουν θα έβλεπαν και θα προλάβαιναν υπερβάσεις, θα έβλεπαν ξέφωτα, ξεκλαρίσματα, πλαγιές σε κίνδυνο. Θα πρόσεχαν ότι κόβοντας μόνον οξυές ανοίγουν χώρο για τα έλατα και τα πεύκα που λαθροβιώνουν εν μέσω των οξυών και είναι τα πρώτα που πιάνουν και διαδίδονται. Εκτός κι αν στη μελέτη σας επιζητάτε την αλλαγή του οικοσυστήματος -και του ονόματος της Τσούκα Ρόσσα. Θάβλεπε το Δασαρχείο πως στην πλαγιά, πάνω ακριβώς από τη λιμνούλα, εκσκαφέας ξανακάνει αυτό που ξαναέκανε πριν κανα-δυό χρόνια, αμμοληψία και καταστροφή του τοπίου. Θα έβλεπαν και δέκα μεγάλα λάστιχα πεταμένα στον πάτο της εποχιακής λιμνούλας, ακριβώς εκεί απ’ όπου υδρεύεται το κεντρικό Ζαγόρι. Μακάρι να τα μελετάτε καλά τα πράγματα και να έχετε παρατηρήσει πως στις πάλαι ποτέ χρωματιστές πλαγιές σιγά-σιγά αλλά σταθερά κατεβαίνουν τα αειθαλή και δη τα πεύκα, εκτοπίζοντας τα φυλλοβόλλα, αλλάζοντας το τοπίο, καθότι αυτό που κατά κόρο ξυλεύεται είναι οι δρύς, οι οξυές, τα σφεντάμια, τα ξεροπλατάνια από τους ντόπιους -φυσιολογικά- και από σας με τις διαχειριστικές μελέτες. Προσωπικά δεν θέλω να δώ καμιά μελέτη. Βλέπω το δάσος κι όλο και κάτι μαθαίνω. Γιατί δεν φτάνει να γεννηθείς, ή να ζείς σ’ αυτό ή από αυτό, να θέλεις να ζεις σ’ αυτό έχει σημασία. Έτσι μπορείς να νοιώσεις την ιερότητα του κάθε δέντρου, του κάθε πλάσματος, την ομορφιά της βιοποικιλότητας, την προνοητικότητα της φύσης. Προσέχω τη δική σας ευαισθησία και δεν την βλέπω. Δεν την βλέπω καν στην αλλαγή των «καιρών». Παραιτηθείτε λοιπόν ή αποδείξτε την. Σίγουρα δεν μονοπωλώ ευαισθησία και πολλοί εκεί μέσα αγαπάνε την φύση και την πονάνε. Όμως το πρώτο που κάνουν κάποιοι είναι να υπεραμύνονται του δασαρχείου. Μα για να προστατεύετε το δάσος είσαστε εκεί. Αυτά που διαχειρίζεσθε είναι όλων, η φύση είναι η κληρονομιά του ανθρώπου κι όταν είναι αυτή καλά είναι και ο άνθρωπος καλά. Η υλοτομία υπήρχε από πάντα αλλά ωφελώντας και τον άνθρωπο και το δάσος. Τώρα παραγίναμε πολλοί, η κοινωνία παραέγινε υλιστική και καταναλωτική, η ισορροπία είναι λεπτή, οι αποφάσεις δύσκολες, αλλά πρέπει να είναι σοφές και γενναίες. Η διαχείριση μιας τέτοιας φυσικής κληρονομιάς είναι τεράστιο έργο. Θέλει αγάπη, γνώση, επίγνωση των ευθυνών και κότσια για να την προστατέψεις από τον μοναδικό εχθρό που έχει την βλακεία και την απληστία του ανθρώπου. Ποιος θα την προστατέψει; Τα αρπαχτικά παραφυλάνε παντού.
Και ήρθε αυτός που είχε όραμα και ήθελε σώνει και καλά να σώσει τους Γιαννιώτες... Ν’ αφήσει το όνομά του στην ιστορία ως σωτήρας... Με επιστήμονες βαριούς, τεχνοκράτες και ομογάλακτους έκατσαν στο ίδιο τραπέζι, έκοψαν, έραψαν και παρουσίασαν το σχέδιο που κατεργάστηκαν ευφυή μυαλά για το καλό μας... Ευτυχώς αποσοβήθηκε ο κίνδυνος. Όμως καθόλου δεν ησυχάζω. Αυτός δεν είναι τόπος για να ησυχάσεις. Οι οραματιστές της κακιάς ώρας έβαλαν στον νου να ξεζουμίσουν τον Αώο, από αιώνιο ποτάμι να το ξεφτιλίσουν σε ρυάκι, αδίστακτα και ύπουλα να εισβάλλουν στην καρδιά του εθνικού δρυμού και να συνεχίσουν τη μεγαλοφυή καταστροφή μέχρι την πόλη. Ντελίριο απληστίας, αλαζονείας και ασυδοσίας. Κύριοι μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας. Δεν σας περισσεύει η αγάπη για τον άνθρωπο. Άλλες είναι οι αγάπες σας. Είσαστε πολύ μικροί για να παίρνετε αποφάσεις για τις τύχες της φύσης και του ανθρώπου. Και τα σχέδια για τον Αμάραντο να τα ξεχάσετε. Κι ό,τι άλλο φαντασμένο βάλατε στο μυαλό σας εις βάρος του οικοσυστήματος της λίμνης. Γιατί λεηλατώντας και υποβαθμίζοντας τη φύση, λεηλατείτε εμάς. Οι καιροί έχουν στραφεί υπέρ της φύσης, κύριοι της οποιασδήποτε εξουσίας. Γιατί είναι είδος υπό εξαφάνιση, απειλούμενο από τον πολιτισμό και την ανάπτυξη. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες με σοβαρότητα προσπαθούν να κατευθυνθούνε σ’ έναν πολιτισμό συμβατό με τη φύση. Σε εμάς πολιτισμός είναι το νερό να το ληστεύουμε από τη φύση για να το δίνουμε σε επιχειρηματίες. Προνοείστε αλλιώς, κύριοι. Όχι με το εύκολο εμπόρευμα, τη φύση. Ούτε φωνή έχει, ούτε συνήγορο. Την αγάπη μας μόνον έχει. Και την επαγρύπνηση του κάθε ενός μας. Και οι πιο πεινασμένοι -κυριολεκτικά- λαοί σέβονται την φύση. Γιατί γι’ αυτούς δεν είναι αλλότρια. Τα δείγματα γραφής της ξέχωρης -από τη μητέρα-γη κουλτούρας αμέτρητα και εφιαλτικά. Μόνον η πρώην ΕΣΣΔ έχασε την λίμνη Αράλη την τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο σε δυο δεκαετίες για χάρη της ανταγωνιστικής ανάπτυξης. Και κάτι άλλο. Δεν ψηφίζουμε μεσσίες. Εντολοδόχοι του λαού είσαστε, να σκύβετε, να ακούτε και να σέβεστε. Και να μην εκμεταλλεύεστε το ότι ο πολίτης είναι χωμένος στην καθημερινότητα. Και που και που, μάθετε το, κοιτάει γύρω του γιατί ονειρεύεται. Γιατί θέλει τα παραμύθια που θα λένε τα παιδιά του στα παιδιά τους κι αυτά στα δικά τους να είναι όπως αυτά που τούλεγαν οι παππούδες του, με πλάσματα της γης, βουνά, νερά, δάση και θάλασσες.
Παράλειψα να σχολιάσω τις βιωσιμότητες όλων αυτών των σχεδίων σας. Το κάνουν άλλοι.
Εμένα με ενδιαφέρει η βιωσιμότητα του ανθρώπου, όχι απλά να επιβιώνει αλλά να ζει, κι' αυτό είναι αξεδιάλυτα συνυφασμένο με τη βιωσιμότητα της φύσης-γης.
• Το άρθρο της κ. Καίτης Στατηράς είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Ηπειρωτικός Αγώνας».
Say Mr. Government creature what do you know?
You're no different from the man who's preacher, no different from the masses below.
They fill your head with power and dominion.
What you used to be, a reasonable man of sound opinion,
but now you're prosecuting me.
What do you get from sitting on a bencher, do you really believe?
You make the decisions but you take us no further, you bring a working man down to his knees.
Take a look in the mirror my friend, you see the means but you don't see the end.
The man in the street could rise from he's knees, take back what's his.
Can you hear him calling: "Government creatures falling"
Can you feel your foundation shaking, mr. Government man?
The very fabric of your fool is braking, it's time for us to take our stand.
It's time for us to take our stand mr. Government man.
It's time for us to take our stand mr. Government man.
Mr. Government man - Christer and the Goldmaster Allstars
Freelancer, Multi-Core Programmer, Senior Web Devloper, Cyber Activist, Aplinist, Free Diver, Jazz Guitar