Ύπνε μου καλέ…

Ήρθα σε τούτο το κόσμο μη γνωρίζοντας κανέναν.
Είπαν ότι προστατεύομαι.
”Εμείς φτιάξαμε αυτόν τον κόσμο”.
Μας προστατεύει από τον ληστή,
από τον φονιά.
Είναι τίμιο και δημοκρατικό.
Συνεισφέρουμε.

Με ληστεύει όμως,
φονεύει το είδος μου,
σε όλο τον κόσμο,
κατά κοπάδια.
Δεν με ακούει.
Ούτε με τιμά.

Οι διπλανοί μου δεν με βοηθούν.
Με κλέβουν και ξεχνούν πως βρίσκομαι εδώ.
Με χτυπούν,με κοροϊδεύουν κι' όμως από τον ιδρώτα και την βρώμα μου τρώνε το ψωμί τους.

Όμως ξεχνούν την φωτιά,το αίμα και την γη.
Την μάνα τους που τους γέννησε.
Το ένστικτο και την πνοή τους.

Αν δεν είχα χαζέψει το είδωλο μου στον καθρέπτη,
το αν είμαι άνθρωπος θα αναρωτιόμουν.
Αν όλα αυτά είναι άνθρωπος.
Αν στην λέξη αυτή του “ανθρώπου” προσέδωσαν λάθος τιμές.

J.K.